ตอนวันที่ 8 พฤศจิกายน นายปราศจากประสพ สุรัสวดี สมัยก่อนรองนายกรัฐมนตรี เขียนใจความทางเฟซบุ๊ก แสดงความเห็นข้างหลังวันนี้มีความโกลาหลน้ำล้นท่วมหลายจุดใน กรุงเทพมหานคร จังหวัดนนทบุรี และก็อีกหลายจังหวัด โดยบอกว่า
วันนี้น้ำหลากจลาจลไปหมด พวกท่านอยู่ที่แหน่งใดกัน (จ๊ะ) คุณครู ดร.โกร่ง (ศ.ดร.วีรพงษ์ รามางกูร) พึ่งถึงอนิจกรรม นับเป็นความสูญเสียครั้งสำคัญในกรุ๊ปนักเศรษฐศาสตร์และก็นักวางแผนระดับมหภาค และก็ต่อกรุ๊ปบุคคลที่เชื่อสำหรับเพื่อการทำประโยชน์เพื่อสาธารณะมากกว่าจะคำนึงถึงความแตกแยกที่สังคมไทยมักสร้างขึ้นเอง (ถูกใจฝันร้าย)
ผมรู้จักกับคุณครูโกร่งเมื่อวัยเพียงแต่ 35 ในฐานะรองอธิบดี (กรมประมง) ที่เด็กที่สุดในประเทศ คุณครูอายุ 37 เป็นที่ปรึกษาท่านนายกรัฐมนตรีเปรม ติณสูลานนท์ และก็เป็นคณบดีคณะเศรษฐศาสตร์ที่ชายหนุ่มที่สุดด้วยเหมือนกัน ท่านได้เข้ามากลั่นกรองและก็ชี้แนะแผนการประมงหมู่บ้าน แผนปรับปรุงต่างจังหวัดยากจนที่ผมดูแล ซึ่งแผนการนี้จัดว่าประสบความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยม จนกระทั่งมีการปฏิบัติการโดยตลอดมาอีกเกือบ 15 ปี
จนกระทั่งเมื่อผมอายุ 65 ปี เป็นรองนายกฯต้องรับผิดชอบเรื่องน้ำของชาติ ท่านคุณครูโกร่งมาช่วยท่านนายกรัฐมนตรียิ่งลักษณ์ โดยเป็นประธานภาควิชากรรมยุทธศาสตร์เพื่อการปฏิสังขรณ์และก็สร้างอนาคตประเทศ ท่านบอกผมว่า น้ำหลากคราวนี้เรา suffer มากมายนะ จะปรับแก้แบบธรรมดาค่อยๆเป็น ค่อยๆไปคงไม่ได้ ได้หารือคงต้องกู้ยืม แม้กระนั้นต้องการหาจากภายในประเทศ สัก 350,000 ล้าน เพียงพอไหม หลังจากนั้นจึงถามผมว่า คิดทำอย่างไรบ้าง คงจะต้องมีเอกสารวิธีการออกมาก่อน หลังจากนั้นค่อยคิดให้ลึกลงไปในกรรมวิธีออกแบบพื้นฐานก็ตามใจ ผมก็บอกท่านไปว่า ได้หารือท่านนายกรัฐมนตรีแล้ว คิดเช่นเดียวกันเลย ทั้งหมดนี้ผมจะทำโดยใช้ภาควิชาผู้ชำนาญของไทยทั้งหมด จะไม่ว่าจ้างใครกันแน่เลยด้วย จำได้ว่าท่านก็หัวเราะดังๆตาม style ของท่าน ท้ายที่สุดเราก็ทำเป็นจริงๆเราทำแล้วเสร็จทุ่นเงินไป 2,000 ล้านบาท แม้กระนั้นยังไม่วายมีคนไปฟ้อง ป.ป.ช.และก็ศาลปกครองจนได้ ซึ่งท้ายที่สุดเราก็เป็นฝ่ายถูก แม้กระนั้นก็ไม่ได้ทำเนื่องจากโดนยึดอำนาจ (ซนๆ) ซะก่อน
ท่านนายกรัฐมนตรีขอรับ ท่านรู้หรือไม่ว่า วันนี้น้ำหลากใหญ่จลาจลไปหมด ตั้งแต่จังหวัดปทุมธานี จังหวัดนนทบุรี จังหวัดกรุงเทพ และก็จังหวัดธนบุรี น้ำหลากสูงกว่าแต่ละวันก่อนหน้าที่ผ่านมา และก็อีกสองวันก็จะยิ่งท่วมสูงเกินไปกว่านี้อีก 20-30 เซนติเมตร (รู้ไหมครับผม) บ้านผมหน้าบ้านท่วมหมดแล้ว (ดูภาพ) วันพรุ่งยังไม่เคยทราบจะท่วมหมดบ้านหรือไม่ ขอเรียนว่า เวลาน้ำหลากน่ะน้ำจะมาเร็วไหลเข้าง่ายอย่างยิ่ง แม้กระนั้นเวลาคัดแยกออกนั้นยากมากมายและก็ต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์เลย นี่บำนาญผมสิบเดือนยังไม่เคยทราบจะเพียงพอค่าสูบน้ำไหม
หลานผมถามคำถามว่า ปู่เพราะอะไรน้ำหลากอีกแล้ว ถ้าหากท่วมมากเราจะไปอยู่ที่แหน่งใด อยู่ชั้นสองหรือไม่ ผมฟังแล้วอายเหลือเกิน ถามตนเองว่าเพราะอะไรเราถึงไม่สามารถป้องกันและก็ให้อนาคตป้อมคงกับเขาได้ เพราะอะไรในชีวิตของเราจึงไม่สามารถสร้างอะไรไว้ให้กับคนรุ่นใหม่ได้ เราจึงควรปลดปล่อยให้เขาเผชิญโชคชะตาเองแบบงั้นหรือ
ผมเรียกหลานสองคนมาถ่ายภาพกับเอกสาร (ดูภาพ) แนวความคิดเพื่อออกแบบก่อสร้างระบบการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืนและก็เป็นระบบ ขจัดปัญหาน้ำท่วมของเมืองไทย แล้วบอกพวกเขาว่า ปู่มอบให้นะ ต่อไปหนูต้องทำให้สำเร็จให้ได้ ปู่คงหมดโอกาสแล้ว หลานผู้ชายชื่อ “ปิ่นปักผมประสพ” เนื่องจากเกิดปีที่ปู่เป็นรองนายกรัฐมนตรี คนหญิงเป็นหลานเล็กที่สุดชื่อ “ปิ่นปักผมหัวใจ” ซึ่งแสดงว่า รักและก็กังวลราวกับดวงใจ ท่านนายกรัฐมนตรีกังวลอนาคตของคนรุ่นต่อไปคนรุ่นใหม่อย่างไรบ้างครับผม